Misje chrystianizacyjne
Między V a XI w. wszystkie państwa powstałe na Zachodzie, Wschodzie i Europie przyjęły chrzest. Akcje misyjne prowadzili głównie biskupi a nieco później opaci. Na terenach misyjnych rozpoczęto zakładanie klasztorów. Tam też starano się o pozyskanie nowych kadr duchownych. Nowe kadry wywodziły się głównie z zamożniejszej części społeczeństwa. Wyedukowane nowe duchowieństwo kontynuowało misje swoich poprzedników i nauczycieli. Za panowania Karola Wielkiego zrodziło się przekonanie, że państwo nie może istnieć bez Boga. Z tego to powodu rozpoczęto organizację krucjat do pobliskich państw w celu nawrócenia i przyjęcia chrztu. Część z nich była bardzo krwawa. Małe pogańskie państewka zaciekle broniły swoich od lat czczonych bogów. Część państw przyjęła chrystianizację drogą pokojową i bezkrwawą. Władcy dobrowolnie przechodzili na chrześcijaństwo. Ostatnim państwem, które podjęto się schrystianizować była Litwa w drugiej połowie XIX w. Stało się to za sprawą Władysława Jagiełły. Natomiast nad Morzem Czarnym zaczął szerzyć się islam.