Sacrum i profanum

Namaszczenie Chorych – wcześniej zwane ostatnim namaszczeniem. Udzielany jest wiernym, w przypadku poważnej lub grożącej śmiercią choroby, ludzie w podeszłym wieku mogą przyjmować je kilkukrotnie. Namaszczenie chorych, obok spowiedzi i komunii świętej jest nazywane sakramentem chorych. Jeżeli chory nie może się spowiadać , sakrament własną mocą odpuszcza grzechy, o ile chory pragnie dostąpić przebaczenia.

Wbrew obiegowej opinii nie jest on on ostatnim sakramentem oraz nie powinien kojarzyć się ze śmiercią, ponieważ sakrament ten ma przynieść ulgę w chorobie a nawet uzdrowienie. Chory, który nie stracił przytomności powinien przyjąć też sakrament pokuty oraz komunię świętą. Namaszczenia chorych udzielają kapłani, używając oleju poświęconego przez biskupa a w razie potrzeby, przez kapłana który namaszcza chorego. Przepis prawa wyraźnie mówi że, nie wolno namaszczać osoby żyjącej jawnie w grzechu ciężkim. Zatem udzielić można go tylko osobie ochrzczonej, świadomej swojej wiary oraz bardzo chorej lub w niebezpieczeństwie utraty życia.