Historia życia Jezusa
Urodził się w rodzinie żydowskiej. Jak wielu przed nim proroków żydowskich, krytykował rozwiązły styl życia możnych i bogatych. Jego nauki przyciągały tłumy, tym bardziej że Jezus dokonywał też cudów, m.in. uzdrawiał chorych. Szybko zaczęto uważać go za kogoś więcej niż tylko proroka. Wielu sądziło, że jest żydowskim Mesjaszem (z greckiego Chrystusem) – pomazańcem bożym. Nie podobało się to rzymskim namiestnikom oraz wspierającym Rzymian saduceuszom, czyli członkom konserwatywnego stronnictwa religijno-politycznego. Obawiano się, że zechce on stanąć na czele armii sprzeciwiających się obcej władzy.
Rzymianie wraz z saduceuszami pojmali Jezusa. Postawiony przed sanhedrynem, został skazany na śmierć, a wyrok zaaprobował rzymski namiestnik Poncjusz Piłat. Jezusa ukrzyżowano. Chrześcijanie wierzą, że nie tylko był on prorokiem i oczekiwanym Mesjaszem, ale również w to, że na trzeci dzień po śmierci zmartwychwstał, opuszczając grób, w którym go pochowano. Mógł to uczynić jedynie jako Bóg, który tak ukochał ludzi, że zszedł między nich, by dzielić z nimi ich troski i cierpienia. Chrześcijanie są przekonani, że śmierć Jezusa stanowiła formę odkupienia za grzechy ludzi na ziemi.